Ticket naar de zon??? (02/02 - 09/02)

Beste iedereen!

Inmiddels zijn onze plannen toch wat gewijzigd, heel wat eigenlijk...

Met fietsen op de bus naar Buenos Aires was net iets te moeilijk.. de buschauffeurs zijn daar niet echt fan van! Een koerswijziging was nodig en we strandden in Esquel, een goei 1000 km boven Ushuaia. In de bus worden we bijna gebraden door de zon, leve ons ticket naar de zon!! Maar het niño-jaar blijft Zuid-Amerika treffen! De locals begrijpen er ook niets van! Wind, regen, wolken, maaaar gelukkig op tijd en stond een warme zonnestraal! Het verschil met het zuiden is toch te merken en het zal alleen maar beter worden!

We rijden door Nationaal Park Los Alerces, heerlijk weer die bergen, de kleuren van de meren, ...

Per toeval horen we van een groot Asado-festival in Cholila, we waren dit bijna voorbijgereden!! Godzijdank dat we dit mochten meemaken! 400 schapen en 65 koeien werden geschonken om te BBQ-en, oftwel asado-en, .... nooit eerder gezien en overrrrrrheeerrrrrrrlijk!!!!! Gezellig, muziek en wat een locatie ....

Verder fietsen we naar het hippie-dorp El Bolson. Heel zweverig en hoog Sfinks-gehalte, maar heel aangename sfeer en .... zon!

Wat betreft onze planwijziging:

De beslissing is gevallen... Onze relatie draaide jammerlijk niet uit zoals we zelf gewild hadden, maar we hebben de tijd samen toch heel goed doorgebracht! Toch gaan we binnenkort onze eigen weg. We zullen elkaar nog geregeld proberen te ontmoeten en we volgen waarschijnlijk ongeveer dezelfde route, maar ieder op zijn/haar eigen tempo. Wat onze blog betreft: een oplossing volgt nog, waarschijnlijk zullen we ook dit scheiden. Wanneer precies? Geen idee, maar zeker niet morgen! We bereiden alles deftig voor!

Dikke knuffel!

Cohen y Lotz

Op naar El fin del mundo: Ushuaia (17/01 - 27/01)

De wind is ons geregeld al wat gunstiger gestemd, en kunnen afstanden aflegen van 100 tot 150 km per dag! Zo zijn we in geen tijd in Punta Arenas, klaar om de boot te nemen naar Isla Tierra del Fuego, vuurland! Enkeldoor de pampa´s fietsen over de grote baan, zegt ons niet zo veel dus zoeken we wat wegen binnendoor, over grind en met meer bos.

Dat betekent ook dat we zo terechtkomen bij overvriendelijke, gastvrije mensen, die ons nieuwsgierig ontvangen. Ze geven ons eten, koffie, warmte aan hun stoof, water, ontbijt, .... Wat is dat heerlijk als je met de fiets bent!

We steken weer de grens over naar Argentinië, dit wil zeggen: de rivier over! Hup, broek uit, bagage van de fiets en tweemaal over en weer door de ijskoude rivier! De Jeep die ons verzekerd werd, enkele dagen ervoor, door de Chileense politie, was ver zoek!

Weer en wind keren zich weer tegen ons! Een gaucho ontvangt ons in een stal, maakt meteen vuur en we kunnen ons verwarmen en de kleren drogen. We slapen in een houten kotje, waar de man zijn benzione stokeert... en dat met een grandioos onweer recht boven ons!...... meer dan spannend!! De dag erna mogen we slapen in een estancia bij twee oudere mannen, ze maken ons een overdaad aan vlees en eieren en brood klaar, alweer wordt de stoof voor ons aangemaakt en we krijgen zelfs een bed!! Wow, hier doen we het voor! Onze binnendoorwegen zijn echt fantastisch! Van guanaco´s, duizenden schapen, bergen op de achtergrond, tot mensen die ons welgemeend hartelijk ontvangen.

Vóór de laatste 100 km overnachten we in Tolhuin in een Panaderia, aanbevolen door elke fietser die we tegenkwamen tot hiertoe. Buiten de heerlijke gebakjes en chocolade, wordt ons alweer een bed aangeboden! De bakker is namelijk zelf hevige fan van cyclismo en biedt elke fietser dit aan!

En dan..... kilometer per kilometer komen we dichter..... het is niet te geloven, ook het weer zit mee! Maar onze eerste etappe zit er bijna op: Ushuaia, na bijna 6000 km. Een vreemd gevoel, maar ook erg fier!

We relaxen hier enkele dagen en dan naar Buenos Aires!

..wordt vervolgd!

Lot En Koen

Torres del Paine (5/01 - 13/01)

Het vertrek met de fiets naar het park was niet met al te veel zin... de strakke wind blies al heel de nacht en ook smorgens vroeg...Zo´n 80 km met zo´n tegenwind..... er was heel wat overredingskracht nodig om Lot mee te krijgen ´s morgens!

Maaaar wat kunnen verenigde krachten toch doen! Samen met Hans-Martin, die we terug hebben gevonden over de grens in Chili, stompen we ons er toch door! Ongelofelijk! (Lot werd goed uit de wind gehouden door de twee leiders, anders was op de bus gesprongen!! Eerlijk waar!) We worden ook beloond voor de moeite en krijgen mooie zichten op de bergen! (en nog een platte band voor Lot hoera). En alsof de wind nog niet streng genoeg was, fietsen we na een lange dag nog eens de foute richting uit IN het park: na een pas van 8 km omhoog, realiseerden we ons dat we mis zaten!!! aaarrrgghhhh dat deed pijn! Eindelijk aangekomen op de camping belonen we onszelf met een gezellig verwarmend kampvuurtje...

Tijd om de fiets nog eensaan de kant te laten en een stapke in de bergen te zetten. Met onze geleende rugzakken van Gregor en Karin vertrekken we lichtgepakt voor een dag of zes. Heerlijk, amper geen toeristen, zon, af en toe regen, leuke mensen, mooie campings en natuur! Jammer genoeg sneeuwde het pijpenstelen toen we 'DE' pas over moesten, en waar je normaal gezien supermooie zichten zou moeten krijgen... niet dus... hoofd naar beneden en de sporen volgen :) ... en heel veel spierpijn en nog meer sneeuw recht in ons gezicht. Maar de weergoden zijn met ons en we krijgen dan toch prachtige zichten op de glaciar Grey (mini Perito Moreno minder spectaculair maar voor ons alleen). Kamperen doen we samen met Tobias - un amoureux des Ecrins hoi!!! - aan de oever van het lago Grey. We drogen onze kleren aan het vureke binnen en tracteren onszelve op een fles wijn enenkele Pisco sours njam! De volgende daggaat het op en neer en dat met den drank in ons benen :-)

Verder naar de Valle de frances, rrrrr, zooo mooi en dan weer naar de camping waar we een week geleden vertrokken waren en... onze fietsen hadden ons gemist! :)

Nog een mooie, niet te onderschatten fietstocht door het park, met heerlijk blauwgekleurde meren en natuurlijk ook een foute afslag... 15 km uit den haak gereden en dus ook 15 km terug, maar alle wolken verdwijnen en we krijgen nog de mooiste zichten op de bergen.

Nog een laatste overnachting aan het einde van het park en dan riching Puerto Natales! Een heel gezellig havenstadje en weer wat regen... Maar we ontmoeten Karin en Gregor opnieuw, overhandigen de rugzakken en trakteren onszelf nog een op fruit en vlees en alles wat we de vorige dagen niet konden meepakken.

Op naar het 'einde van de wereld' nu: Ushuaia!

Hasta luego xxx

Nieuwjaar in Argentinië (31/12 - 5-01)

Nieuwjaar gevierd in El Calafate op zijn Zwitsers :) Met echte Alpenmacaroni bereid door Bettina en Gabriel! Op de valreep wisten we ook Karin en Gregor nog naar onze hospedaje te leiden, door hen met krijt op de weg instructies te geven (briljant plan van Koen, met briljante uitvoering van Lot) waar wij nieuwjaar gingen vieren. En zo waren we weer, net als met Kertmis verenigd, met uitzondering van Hans-Martin en Ralf.

Op 2 januari vliegen we weer de pampa in, leve de wind!! Tenminste zolang die vanachter in de rug blaast natuurlijk! Lot is hevige fan van wind-fietsen! Jammer genoeg kan een weg niet blijven rechtdoor gaan en zijn we genoodzaakt van tijd eens een bocht te nemen, waardoor we amper voor een meterke vooruit geraken! Dan maar aankloppen bij 'Estancias' en na een overnachting de volgende dag opnieuw proberen, want 's morgens is de wind minder hard. We zijn niet de enige die er zo over denken: we ontmoeten nog fietsers die halt moesten houden daar vanwege de wind. Samen met hen fietsen we nog twee dagen door tegen de wind in, maar op weg naar een nationaal park Torres del Paine.

Tot zover ons 15daags verblijf in Argentinië! Terug over de grens naar Chili!

Greetzzz K&L

statistieken voor de frieken III Santiago-el Calafate (5/10-31/12)

km 4521

hoogtemeters 52000

logies:
wildkamperen 10
campings 8
hospedaje/cabana 8
mensen thuis 4

Een nieuw land: viva Argentina! (24/12 - 31/12)

Hoeraah, nogmaals regen! We dachten dat we ervan af waren, maar niet dus! Gelukkig hoeven we niet te fietsen, we wachten op de boot om de oversteek te maken naar Argentinie op de meest avontuurlijke wijze!

Met onze duitstalige vrienden fietsen we de laatste 7 km naar de boot en beginnen dan aan de doorsteek: HET gedroomde mountainbike-parcours voor een zondagmiddag, maar niet met zakken aan de velo... bergop, bergaf, bomen en rivieren over en.... ZON! Joepie! Na 4 uur klauteren, klimmen, duwen en trekken, natte schoenen, zijn we Argentinië binnen en hebben onze tweede stempel in ons paspoort. En een mooi zicht op het meer Lago del Desierto waar we kamperen met zijn allen en de volgende ochtend de laatste boot nemen naar El Chaltén: el capital del trekking!

Het massa-toerisme slaat toe, prijzen swingen de pan uit, maar iedereen wil de befaamde Fitz Roy en Cerro Torre gezien hebben, en dichterbij geraken op de berg.

Na een gezellig kerstdiner met veel vlees, wachten we nog een dag het goede weer af, huren dan een rugzak en trekken voor 3 dagen de bergen in, in de hoop de hoge toppen van de bergen te kunnen zien, zonder wolken. We worden dik beloond en de zichten zijn niet beschrijven, met verse sneeuw op de toppen!

Weer de fiets op, met Fitz en Torre in onze achteruitkijkspiegel en ongelofelijke wind in de rug: tegen 30 km/u de berg opgeblazen, tegen 45 op de vlakke wegen, 90 km niets moeten doen!

Aangekomen in El Calafate om nieuwjaar te vieren vanavond. Bij deze: de beste wensen voor het nieuwe jaar aan iedereen! Feliz neuvo año!

Tot de volgende update! Greetz, K en L xx

Het verhaal van een hond

Flor, Dorre, Juan, ... alle namen heeft ze gehad, de dapperste hond der teefjes...

10km na Puerto Tranquilo, boven op den berg, stond ze ons op te wachten! Moedig volgde ze ons mee, 30 km lang! Bergop zwaar vóór ons trippelend, bergaf met de oren flapperend in de wind, maar nog niet bijna kunnen volgen.

´s Avonds bewaakt ze onze tent en krijgt dan toch een stukje brood. Ook de volgende dag, 70 km tot in dass wunderschöne Puerto Bertrand, op en neer, in het begin met heel stijve pootjes en licht kajietend achter ons aan. Niet van plan ons los te laten. De honden van het dorp mogen haar niet, dus volgt ze ons opnieuw 50 km verder tot in Cochrane. Doodmoe met amper eten valt ze neer voor de tent. Stijf, uitgehongerd en zwaar hijgend ... Maar we kunnen haar niet verzorgen en moeten haar achterlaten...

Met een list (lang genoeg in de supermarkt blijven), raakt ze ons uit het oog. De volgende dag zien we vanop afstand dat ze het goed heeft, weliswaar nog licht kreupel lopend van de 150 km lange fysieke actie.

Vooral Koen heeft hartpijn, maar we moeten verder, dat is het leven...

Dag Florrie, dag ...

Carretera austral: the end (2/12 - 21/12)

Hola amigos!

Inmiddels hebben we heel de carretera austral aferond, van Chaitén tot Villa O´Higgins, meer dan 900 km, vooral gravel, veel wegenwerken, hier en daar ne cuesta en wederom veel schönen Natur! Vergeef ons onze duitse uitspraken af en toe, maar we zijn EINDELIJK andere fietsers tegengekomen, die dezelfde richting uitgaan. En per toeval zijn dit allemaal duitssprekenden: Hanz-Martin von der Schweiz, Ralf von Deutschland,... heel erg fijn!

Het weer zat ons ongelofelijk mee! We hebben sinds Puyuhuapi alles in zon en niet-regen kunnen afwerken! Super voor de zichten op de gletsjers, zo mooi lichtblauw...

We komen slechts kleine dorpjes tegen en dan plots..... COYHAIQUE: een reuzenstad in het midden van de bergen!!! Dat was even terug aanpassen, al die beschaving... we waren genoodzaakt onszelf ook wat beschaafder te maken: Koen zijn haar en baard bijgewerkt, Lot haar grijze haren weggekleurd!

Terug de rust opgezocht in de kleinere ooooh zo mooie, charmante dorpjes met onbeschrijflijk mooie blauwe, turquiose meren.... rrrrr

Nog even een side-trip naar Caleta Tortel, een trappendorp :) maw er kunnen geen auto's rijden, je geraakt overal via trappen. Super uniek, mooi, rustig.

En dan, adios carretera austral: de laatste 100 km naar Villa O´Higgins, finito, schlüss.

Oversteken naar Argentinie nu!

Ciaoo, Lotz und Kühn