copacabana BIS

lieverds!

Jezelf een beetje tijd gunnen op conge is een schoon ding ... vrijheid blijheid ...
Alzo ben ik gestrand in het mooie Cuzco.
De dag plukkend ga ik door het leven ... lezen, eten, drinken en slapen ... c'est la vie.
Mijn fiets heeft een grondige beurt gehad en is er klaar voor, nu enkel de stoemper nog ...
komt wel :-)
De zon schijnt, er is geen regen, sterren verlichten de hemel, nog effe en de maan is vol.
Een uitstapje van drie dagen naar Copacabana in Bolivie hebben een leuk weerzin met vrienden aldaar en 90 dagen extra in Peru opgeleverd - hoi!
Verder ben ik erachter gekomen dat busrijzen niet deugt voor ne mens ... enkele dagen rust en ik ben terug den ouwe.

Fotos zijn er niet ... mijn medetoeristen trekken er voor mij bij ...

tot zover
todo bien cierto!!!

con carino
Koene y monitos
xxx

masaje amigo

Cusco leeft - er zijn veel toeristen en der is een reden voor.
Alle dagen van de week musico en vivo en veel leuke feestjes met de plaatselijke ...
Ze zijn zo lief mijnheer!
ESOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!

Ik laat me overhalen om Machu Picchu te gaan bezoeken in combinatie met een trekking van vier dagen. Heerlijk - ik geniet vollenbak van het gezelschap!

Terug in Cusco is het fris met wolken en voldoende regen en dus besluit ik om het fietsen uit te stellen.

Pisco sour proeven maar als het effe kan zonder ei voor mij. Er wordt elke dag gedanst en tzal vanavond ook wel is prijs kunnen zijn.

De kroeg roept en dat in gezelschap van Arnout - supersympathieken belg die ook mee was op de trekking.

Hasta la vista amigos!!!

xxx

INCAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA PE!!!

Arequipa-Pedregal-Huambo-Cabanaconde(Tapay-Fure-Llahuar-Oasis-Cabanaconde)-Chivay-Sibayo-Chicha-Tintaya-Ispenar-Sicuani-Urcos-Cusco
14500km-165000hm

Arequipa Cusco oftenog drie weken van eenzaamheid ... het fietsen is zwaar maar de natuur blijft verbazen ... tanden bijten ... cadokes worden gegeven aan de meet en in Peru is dat niet anders ... De vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen blijft verbazen!!!

Op weg naar Cabanaconde strand ik in een piepklein dorpje - Huambo - waar het uitgerekend op die dag feest is. Ik onmoet een Peruaanse waarvan de zoons en dochters in Brussel wonen. Er wordt gedanst met haar vrienden en familie tot in de vroege uurtjes. Het doet deugd! De dag erna zit ik terug op de fiets en dat doet pijn maar voor even maar. Na den bergop is er een afdaling tot in Cabanaconde.

Cabanaconde ligt aan de rand van de Colca canyon en zou vrij toeristisch moeten zijn maar in mijn hostel is daar niets van te merken ... Ik maak een wandeling van vier dagen en geniet. In de Alpen gaat het van hut naar hut en hier gaat het van dorpje naar dorpje ... vreemd dat ook hier het toerisme zijn weg heeft gevonden. De dorpbewonders doen hun uiterste best om eraan te wennen en bij de meesten lukt dat aardig. Na vier dagen klim ik terug de put uit en maak ik mijn fietske klaar voor het vervolg.

De avond erna word ik alweer op de feest verwacht, deze keer in Chivay. In vergelijking met het intieme gebeuren van Huambo valt het me daar wat tegen en dus vroeg de nest in!
Ik blijf een extra dag om te bekomen - voel me grieperig en fietsen zit er niet in.

De dag erop vertrek ik maar ik heb geen kracht, blijkbaar zit er toch nog iets in mijn lijf dat er niet hoeft te zijn. De dagen erop blijven hetzelfde, eten gaat moeizaam, fietsen langzaam.

Het laatste stuk naar Cusco besluit ik langs de grote weg te doen om krachten te sparen.
De weg is lang en er is redelijk wat verkeer. Genieten doe ik niet echt. Verstand op nul en trappen!
Angekomen in Cusco en het is weer feest, de sfeer is uiterst genietbaar. Ik ben blij dat ik er ben. In mijn hostelleke zitten enkel Peruanen en dat zint me wel.

Overmorgen vertrek ik op trekking voor vijf dagen - salkantay - en zo komt het bezoeken van MachuPichu er toch nog van (goe e Lotje!).
dikke kus
Koene
xxx

land of the llama ... que riiiiico!!!

tatatatataaaaaaaaaaaa!!!

Vooreerst mijn oprechte excuses voor de dramatische concentratie maar ge kent me he :-)
Alles of niks ... voila ... asi es!

Ik verlaat mijn cel in Puno bij het krieken van de dag en ga ervoor ... er is geen wind en er is amper verkeer. Een laatste blik op het meer met zijn overheerlijke forel en de altiplano behoort voor even tot het verleden. Bij deze denk ik ook de rotwind achter mij te hebben gelaten ...

Enkele uren later ben ik weer de eenzame fietser die ... ge weet wel ... verstand op nul en laat het gefluit van de wind klinken als een wondermooi lied ... mental training zoals ze zeggen. Aangekomen en er is weer feest in het dorp ... een trouwfeest maar zoals de traditie het wil in het zuiden van Peru is het vrije toegang maar de staat van dronkenschap van het gezelschap doet me vroegtijdig afdruipen.

De wind staat strak maar het doet me niks deze keer ... honderden flamingos op deze eenzame hoogte ... De nacht breng ik door op de grond van een restaurantje met peruaanse muziek en het gegiechel van de chicas op de achtergrond ... een gedroomde slaapcoctail!

Rijst met patat en eir als ontbijt en Arequipa is een feit ...
Drie dagen in afzondering ...meer!!!
te amo Peru!!!

ciao chicos!
KingK
xxx

moet er nog blauw zijn Sorata Puno

hola chicos todo bien cierto?!

Bij het ochtendgloren laat ik Sorata achter mij, ik heb ervan genoten, het heeft heel veel deugd gedaan om de bergen nog eens van zo dichtbij te mogen aanschouwen. Liefde voor het leven!!!

Vanuit Sorata gaat het bergop en berop rijden is eenvoudig ... verstand op nul en trappen maar. Laat het aantal bochten voor wat ze zijn en geniet :-) Vijf uur later lig ik boven ergens in de kant en aanschouw de bergen, aan de andere kant in de verte het diepblauwe Titicacameer. Enkele pakken van mijn geliefde Boliviaanse koeken en hop - vamos no mas.

Na de col - la Cumbre - gaat het bergaf tot op altiplanohoogte. De Cordillera Real in al zijn glorie straalt aan de horizon. Het leven gaat zijn gangetje op de altiplano. Mensen die op het land werken met hun ezeltjes en koeien, andere die in de kant liggen en wachten op een of ander visioen en dan zijn er nog de vele die gepakt en gezakt op hun busje naar weet ik veel waar wachten. Ik rijd er langs en kijk er naar.

Weldra zal het Titicacameer in al zijn pracht verschijnen met op de achtergrond de bergen. Water en bergen ... een gedroomde combinatie.

De weg langs het meer is een meerenweg en gaat dus voor geen meter vlak maar dat kan de pret niet bederven. Om het schiereiland van Copacabana te bereieken moet ge den boot op. Twee autos en een fiets of een bus en dan gaat steekt ie van wal. Ik ben in Bolivie maar evengoed had het Noorwegen of Griekenland kunnen zijn. Al chance spreken de schipper en copiloot Castiliaans :-)

Copacabana is een supergezellig toeristisch dorp met vele terraskes op straat en eetkraampjes aan de plage waar de forel op zijn verst kan gegeten worden. Gepland om drie dagen te blijven maar het zijn er vier gebleken. Veel te gezellig in de kroegen bij nacht en ontij met Peruvianen en Chilenos ... nostalgie ... heerlijk!
Me encanta Bolivia!!!

Van Copacabana in twee dagen naar Puno alwaar ik nu ben ...

vamos no mas!!!

morgen richting Arequipa of overmorgen ... wie weet :-)

Koene
xxx

laPazSorata

lieve mensen!

Het leven kan schoon zijn ... zonder complexen .... zonder plichten ... de dag plukkend ga ik door het leven en het smaakt naar meer. Al fietsend de wijde wereld intrekken is werkelijk het mooiste wat er is maar af en toe moet ne mens ne keer tegoei op zijn plooi kunnen komen en zo geschiedde het. La Paz .
Drie weken luierikken.

De laatste week samen met Lot hebben we in schoonheid kunnen afronden. Brood en spelen!
Voetbal zien, fruitsapkes drinken en verder ons van niks al te veel aantrekken. La Paz is een hoofdstad waar er vrede heerst. De mensen zijn op hun gemak en ik heb van de vele waarschuwing voor criminalitiet in de reisgids niets gemerkt.

De laatste twee weken in de casa de ciclistas waren heerlijk. Gelijkgezinden in een groot huis en het gezelschap van twee honden die de leegstes wisten op te vullen.

Ik verlaat la Paz de dag na het grote verjaardagsfeest en het is rustig op de weg. De lucht is gevuld met dreigende wolken en eens aangekomen in el alto begint het hard te regen en dat op 4000m. Al snel gaat de regen over in hagel en steekt ook de wind van wal. Ik was al effe vergeten hoe het leven zou zijn zonder zon.

De dag erna gaat het naar Sorata, de zon in terug van de partij en na een korte klim gaat het van 4200 naar 2700 en dat op nieuwe makadam! Der kan de ruta de la muerte in la Paz nog wel eens achterkomen.

Sorata is een bergdorp aan de voet van Illampu dat baadt in de zon, het centraal plein met zijn palmbomen is omringd door bars en restaurants maar heel toeristisch is het niet. Er zijn hier nog een pak meer Bolivianers dan blanken te zien in het straatbeeld en dat voelt goed.

Sorata is het trekking-mekka van Bolivie en dus moet er gewandeld worden. Samen met Nicolas fransoos trek ik er voor drie dagen op uit. Het gaat langs het chilata meer naar het gletsjermeer aan de voet van Illampu op 5000 en dat is niet gelachen. Het verschil tussen 4000 en 5000 is groot ... heel groot. We zijn blij om terug op redelijke hoogte te zijn na drie dagen van 'eenzaamheid'. Het heeft deugd gedaan om op plaatsen te komen waar er geen autos kunnen komen. Het getoeter van de vele minibuskes in Bolivie komt naderhand mijn str00t uit. Vriendelijk zijn ze maar met een auto rijden is niet aan hen besteedt!!!

Soit, na de mooie afdaling is de tijd gekomen om de put uit te kruipen en dat betekent van 2700 terug naar 4200 ...
Benieuw hoe dat me gaat vergaan ...

Nos vemos amigos!!!

Koene
xxx

SamaipataCochaboemba!!!

12400km 142000hm
Samaipata-Mataral-Comarapa-Pojo-Epizana-Puente-Cochabamba

Na de wedstrijd Holland Denemarken zijn we weg richting Cochabamba via de oude weg. De eerste kilometers zijn geasfalteerd en bollen goed maar de wind zit tegen en ni een klein beetje. Het breken van een snelheidrecord in de mooie afdaling blijft uit ... bijtrappen of stilstaan en dat vinden wij niet leuk.
De windgoden hebben onze smeekbeden aanhoord en duwen ons de volgende kilometers tot in Mataral ... onderwege kunnen we nog een stukje Italie meepikken - hoi!
In Mataral zoeken we naar een hostel maar de mensen zijn niet echt happig om gringos te herbergen en dat voor de eerste keer. Eeen vreemd gevoel maar tzal zeker niet de laatste keer zijn.

Tot in het volgend dorp is het de dagelijkse kost, bergop, bergaf en nog eens en nog eens ...
De benen zijn vermoeid maar we bereiken Comarapa waar we ons volstompen met fruit voor de volgende dagen. Het stormt en het ziet er niet naar uit dat de wind zich gewonnen gaat geven voor de volgende ochtend.

Vroeg opgestaan maar tevergeefs ... hij is er nog steeds!!!
Gedaan met de asfalt, strakke wind uit de verkeerde richting maar de bergen schermen ons van het ergste af en de zichten zijn adembenemend en dus fiesta op de fiets!
We rijden richting het regenwoud en ja ze der hangt een dikke vette wolk boven de regio en eens aangekomen is er mist. Slechte weg, tegenwind en mist en dat betekent: zot worden!
Twee uur tanden bijten en dan is er zon en bergaf ... effe op adem komen.

De volgende dagen is er nog altijd ripio maar van de betere soort! We vliegen door het landschap dat veel weg heeft van een seuze met schoon karokes!

Onderweg krijgt Lot super veel last van haar maag, we vertrekken maar moeten na 15 km de strijd staken en krijgen voor 10 km een lift tot een parochieke waar kindjes worden opgeleid tot timmermannen. We krijgen onze eigen kamer en worden behandeld als koningen. We rusten goed uit en vertrekken de volgende dag. Na enkele uren slaat de ziekte weer toe en gaat Lot met de taxi naar Cochabamba, ik rijd met de fiets de grote stad binnen en kom net voor den donker aan ... moe maar voldaan!

Seffes is er Brasil op den televies en dat horen we graag!!!

Overmorgen naar la Paz, de laatste etape samen.
Dan gaat Lot naar Lima en fiets ik verder richting Peru!

hasta la vista

K&eenoogxxx

SucreSamaipata

Sucre-Tarabuco-Tomina-Villa serrano-el Oro-Pucara-Vallegrande-(Rosita-Tierra Nueva)-Ladera-Samaipata 8 dagen 400km-10000 hm

Sucre buitenrijden gaat op dezelfde manier als we zijn binnengereden: steuks omhoog zoals ze zeggen. Voor de laatste keer werpen we een blik op de witte huizen die schitteren in de ochtendzon.

De weg is puro asfalto en bolt als nooit tevoren ... zonder al te veel afzien bereiken we Tarabuco met zijn zondagse markt maar het is vrijdag en dus geen markt en geen bleekhuiden. We verlaten het dorp samen met schaapherders die vergezeld door hun ezelkes naar hun landerijen trekken.

Aan het asfaltfestijn komt snel een eind ... de laatste kilometers richting Tomina moeten we het met de goeie oude vertrouwde ripio stellen maar dat betekent ook geen autos/bussen meer en dus wij, de natuur en mensen in de kleine dorpjes die volledig afgezonderd leven. Ze staren ... sommigen durven het aan vriendelijk hola te zeggen, vele-vooral kindjes- lopen weg en verkiezen de 'veilige' afstand om ons te observeren.

De weg die we volgen loopt recht door de bergen en bergop betekent hier bergop en ... even hard bergaf ... puro cerro wisten ze ons te zeggen. Bergop gaat langzaam en bergaf even langzaam ... nu hebben we pas echt met Boliviaanse wegen te maken. Viva Bolivia!

Het laatste stuk van de route zitten we op 'ruta del Che' alwaar Che Guevara aan zijn eind is gekomen ... een vreemd gevoel.

Het plan om tijdig in Samaipata te zijn om verjaardag te kunnen vieren en de openingsceremonie van het WK te kunnen volgen hebben we niet kunnen waarmaken. Verjaardag in een klein charmant dorpje en de ceremonie op de valreep gemist in een ander boeregat Quisurillas genaamd. Het begin van de eerste wedstrijd lukt wel hoi!

We zitten nu in Samaipata en genieten van de oververdiende rust ... Een super leuk hostelleke gerund door een Nederlands Boliviaans koppel. Na het ontbijt is er voetbal dan siesta en nog eens voetbal, erna spelen we zelf een wedstrijdje met kleine mannekes van hier en dan is er eten ... pues cerveza ... que riiiiiiiiiiiiiiico!

entonces ... todo bien cierto!!!
Cochabamba maar eerste is er Hollanda Dinamarca
nos vemos!
K