Bolivia

11600 km 125000hm
San Pedro de Atacama-Calama-Ollague-San Juan-Villa Candelaria(zouthotel!)-Incahuasi-Uyuni-Tica Tica-Potosi-Millares-Sucre

San Pedro de Atacama is een lieflijk klein oase-dorpje in de Atacama woestijn alwaar het slechts eens in het jaar regent. Het staat ons enorm aan en blijven enkele dagen. We hebben zelfs het geluk een woestijnfeestje te mogen meemaken. De sfeer is heel apart, het vriest stenen uit de grond maar het kampvuur in het midden van den 'dansvloer' alsook de Pisco cola houden ons warm.
We verlaten San Pedro en genieten van de canyon die ons richting Calama leidt. De benen zijn krachtig maar de wind almachtig en na twee uur en half en slechts twintig kilometer geven we ons over. Met fiets en al vanachter in de laadbak van een pickup laten we ons rijden. Bevrozen en verkrampt bereiken we Calama waar het geregend heeft en de storm nog voortraast. We verwarmen ons in een plaatselijke tent met op het menu Churrasco met friet-viva Chile!

Vanuit Calama gaat het verder richting Ollague-de grens met Bolivie. Na bijna acht maanden in Argentinie en Chili is de tijd gekomen om afscheid te nemen. Naar alle waarschijnlijk komt er nog wel een bisnummer voor deze landen want we hebben nog lang niet alles kunnen aanschouwen.
De grensbeambte is supervriendelijk en weet ons te zeggen dat Bolivie een klein landje is
(1 000 000 km km) waar de mensen arm zijn maar warmhartig. We krijgen een stempel voor 90 dagen en zijn dolgelukkig! Hij wijst ons de korste weg naar het het volgend dorpje-San Juan en wijle weg.
Onderwege komen we nog drie fietsers uit Zwisterland tegen die de laguna route gevolgd hebben. Zandstormen, sneeuwstormen en bittere koude. Blij dat we die route hebben gelaten voor wat ze was. Een andere keer misschien :-)

We rijden samen tot in San Juan en vandaar richting de grootste zoutvlakte van de wereld - de salar de Uyuni. Een must voor elke fietser!!!
Na 40 km waarvan de helft beukend tegen de wind bereiken we een coraal eiland - Incahuasi
(huis van de Incas) waar fietsers kunnen overnachten in een refugio. 'Room with a view' met zicht op de salar die snachts wordt beschenen door de maan. (kamperen op de salar was met de hevige wind geen optie deze keer-een andere keer misschien)
De volgende dag cruisen we nog 80 km tot aan het einde van de immense zoutvlakte en na nog eens 20 km bereiken we Uyuni, de eerste stad in Bolivie. Er hangt een relax sfeertje en we blijven een dagje en genieten van de plaatselijke markt en de vrouwen in traditionele klederdracht.

Van Uyuni rijden we naar Potosi, volgens de gidsen een van de mooiste ritten in Bolivie. De wegen zijn beter dan we verwachtten. Er wordt hard gewerkt om het traject te asfalteren en dat betekent veel vrachtverkeer en stofvreten maar dat kan de pret niet bederven. Na drie dagen bereiken we uitgeput Potosi (4000 m).

Van Potosi gaat het naar de witte stad, Sucre. Lamas maken plaats voor schapen en de omgeving wordt alsmaar groener en ook de vogelkes zijn terug van de partij! We zitten op 2800 m en ademen gaat terug een pak vlotter.
Het centrum van Sucre voelt heel westers, de levensstandaard ligt een stuk hoger dan in Potosi. Mensen in maatpat en vrouwen met bolhoed vullen de straten. Er zijn hier ook beduidend meer toeristen in het hippe Sucre dan in Potosi.

viva Bolivia!
morgen richting Samaipata!

Koene

high in the sky!

lieve vrienden!

Na twee weken van vertier met veel lekkere wijn en andere plaatselijke lekkernijen zijn we terug in Salta. Onze fietsen staan braaf op ons te wachten en zijn klaar voor het betere werk.

Op het programma staat de oversteek naar Chili via de paso de Jama.
We zijn allebei een beetje nerveus want voor de eerste keer zullen we de kaap van de 4000 meter moeten oversteken. Wat gaat dat doen met ons afgetrainde lichaam na al dat feesten in Iguazu en Buenos Aires? Vrienden fietser hebben ons gewaarschuwd voor ovderdreven veel wind en ook dat brengt de nodige spanning met zich mee want als ik ergens niet tegen kan is het tegen dagenlang het gehuil van de wind in mijn oren.

Het buitenrijden van Salta is subliem, ze hebben zelfs aan een fietspad gedacht!
Van Salta gaat het naar San Salvador de Jujuy langs idyllische wegen zonder verkeer - we genieten van de rust - viva la bici!
De volgende etappe voert ons langs een drukkere weg tot in het kleine toeristische Purmamarca. Zelfs Richard Gere heeft zich hier een optrekje aangeschaft!
De derde dag wordt de koninginnenrit met een pas van 40 km die ons van 2200 tot op een hoogte van 4200 zal brengen. Fietsen is hier een feest! Om duimen en vingers van af te likken!
We hadden voor veel vrachtverkeer gevreesd maar niets van dat ... amper vekeer!
De lucht is ijl en hoe hoger we komen hoe langzamer we vooruitkomen.
In de laatste bochten komt ook de wind zich nog even moeien; uitgeput komen we boven aan en zijn klaar voor een heerlijke afdaling van 800 hoogtemeters.
De wind staat zo hard dat we zonder bijtrappen zelfs in de afdaling voor geen meter vooruitgeraken ... gruwel.
Uitgeput bereiken we een tunnel onder de weg waar we ons tentje kunnen opslagen. We slapen op 3400, de sterren zijn alomtegenwoordig en tis aan de frisse kant. Smorgens is het -8.

De volgende dagen blijven we boven de 3400 ... snachts is het bitterkoud (-20), overdag doet de zon haar best en maakt het fietsen heel aangenaam. Van de harde wind hebben we verder niets gemerkt!

Na 6 dagen in de bergen zijn we klaar voor de afdaling naar San Pedro de Atacama. 2200 hoogtemeters zonder bochten.In cruisemodus gaat het dalwaarts.
De lucht wordt minder ijl en voelt na dagen van koelte terug aangenaam warm.

We zoeken ons een een hostelleke en gaan op zoek naar Churrasco!
Viva los Chilenos!
We blijven nog wel een paar dagen ter plaatse en zouden heel graag een bezoekje brengen aan het observatorium in de Aatacama woestijn. Hopelijk is het niet te bewolkt want de maan is er niet en dus ... veel sterren ... heel veel sterren.

misschien doe ik wel een wens vanavond!

Koene en Lot

statistieken voor de frieken

dag 1 Salta Jujuy 95 km 1000 hoogtemeters
dag 2 Jujuy Purmamarca 65km 1000 hm
dag 3 Purmamarca bivak (3400m) aan salinas grandes 53km 1900 hm
dag 4 bivak Susques (3600m)85km 700hm
dag 5 Susques bivak (4100m) 86km 850hm
dag 6 bivak - bivak (4100) 70km 300hm
dag 7 bivak - bivak (4500) 50km 800hm hoogste punt 4800 ...
dag 8 bivak - San Pedro (2500) 80km 450 hm

where are you guys from?

en zo geschiedde het ...
We verlaten Salta - la Linda en de fietsen blijven verweesd achter.

De eerste bus brengt ons na 23 uur naar puerto Iguazu alwaar we de watervallekes gaan bekijken. In de eerste plaat stond dat niet op ons verlanglijstje maar uiteindelijk zijn we bezweken onder de groepsdruk. we hebben het ons niet beklaagd.
De natuurkracht is overweldigend!
De eerste dag ga ik alleen en trek wat fotos en de tweede dag ga ik samen met Lot en laat ik de camera in de rugzak - wat een heerlijk gevoel.

Van Iguazu gaat het busgewijs richting Buenos Aires en zitten we nogmaals een twintigtal uren op de bus. Het eten op de bus is lekker en ook al reizen we deze keer in cama (bed) toch brengt de busrit veel schade toe. Mentaal en fysiek geradbraakt stappen we uit in Buenos Aires en laten alle indrukken op ons afkomen.

Na tweetal weken zijn we klaar voor het vervolg van onze reis en staan we te trappelen om terug de fiets te mogen opgaan. Tot zover onze rugzak ervaring - leuk maar niet voor te lang.
Dan toch maar in de kleine dorpjes onder de plaatselijken in het Spaans keuvelen dan meermaals per dag andere reizigers in het engels te moeten te woord staan.
Where are you guys from, how long have you been travelling for, thats awesome ... :-)

Na 43 uur op de bus hebben we onze portie wel gehad en beslissen we om met de vlieger naar Salta te keren - heerlijk!

Koene

ahora mas colores vamos!!!

hola amigos como andan?

Met mij gaat het goed, prima zelfs, met hoogtes en laagtes zoals het hoort!
De wegen zijn te gek en de liefde voor de fiets groeit met den dag!
De natuur in het noordwesten van dit land is het mooiste wat ik tot nog toe heb mogen aanschouwen. Elke dag krijg ik zoveel nieuwe indrukken te verwerken dat het onmogelijk is om ze neer te schrijven en dus houd ik het bij wat plaatjes.
Terug thuis in de bruine kroeg deel ik ze graag met jullie!

Na 10000 km 105000 hoogtemeters is het tijd om de fietsen eens wat rust te gunnen en beslissen we - Lot en ik zijn elkaar nog eens tegengekomen en gaan er terug voor een tijdje samen tegen aan - om een toerke met den bus te maken.
Op het programma staan de watervallen van Iguazu en Buenos Aires ...
Meer erover na onze backpacking ervaring hoi!

KUS

Koene

Uspallata-PN Leoncito-Barreal-las Flores-Rodeo-Jose de Jachal-Huaco-Guandacol-villa Union-Chilecito-Famatina-Tinogasta-Belen-Santa Maria-Amaicha-ruina de Quilmes-Cafayate-Angastaco-Cachi-Salta

vanuit de zevenste hemel ... vamos Argentina!!!

dat Argentinië de selcties voor het WK in Zuid Afrika wel heeft gehaald delen ze graag met de medemens ... vamos Argentina staat overal te lezen ...
Een land met vele gezichten met als rode draad: prachtige natuur en supervriendelijke mensen!
Ik ben hier vast nog lang niet op uitgekenen!

Vandaag schrijf ik nog eens een verhaaltje voor jullie in het verre België alwaar de lente zijn intrede heeft gedaan (uit goede bron vernomen) en het is jullie van harte gegund! Vamos Belgica!

Vanuit Chos Malal gaat het noordwaarts en dat betekent: de hete luchtoven in! Zonnecreme smeren dat het lieve deugd is en er dan nog als een braadkip uitkomen! Veel helados en cola in de kioskskes van de piepkleine dorpjes waar we (de split met Lotje is tot nader orde uitgesteld tot in Mendoza) doorrijden,verzachten de pijn :-)

De weg naar Mendoza is bijna volledig geasfalteerd en rijdt nog steeds als een trein. Op de enkele ripio stukken (facultatief)staan er putten, zandvreten en als postre strandzand op het menu maar de zichten die er worden bijgeserveerd doen het geleden leed snel vergeten. Vamos Argentina ... moet er nog zand zijn?!

In Mendoza laten we ons nog ne keer goe gaan, slapen we nog eens in een bed en komt de vrouw in mij boven! Koene gaat shoppen als een bezetene n komt terug met: tent, hemd met lange mouwen en een tube zonnecrème ... valt nog mee he!

Op maandagmorgen sluip ik ongemerkt de grote stad uit en ik moet zeggen dat ik het gevoel had om Reet dorp uit te fietsen richting den berg van Rumst ... zo rustig ... hoi! De weg die volgt luistert naar de naam 'caracoles' hetgeen me direct doet denken aan het bierke uit onze Dardennen (met den Bere op het etikket voor de klimmers). 365 bochten tot op een hoogte van 3100 m wow. Boven zicht op Aconcagua met de wind als enige gezel; om stil van te worden.

De volgende dagen gaat het richting Aconcagua voor een trekking van drie dagen ... mooi en lekker gratis door een staking van de guardaparques. Het zicht op de zuidwand is impressionant. Uiteraard hebben ook onze Poolse en Sloveense vrienden hun handtekening achtergelaten.

Na mijn hoogtestage kom ik als bij toeval Lot tegen op de camping van een boeregat aldaar. De volgende dag gaan we samen voor een toerke richting Chili over de paso de cristo Redentor (3800m). Ne weg uit de boekskes! Afdalen richting Chili is een beetje als thuiskomen!

Hier zit ik nu in hetzelfde dorpje als vorige week, omringd door prachtige bergen in alle mogelijke kleuren. Ook Lot is hier aangekomen en dat betekent: feest!
Als alles goedgaat is er straks kip met ne goeien berg friet me jamoneise ... ham!

tot de volgende!
Koene en de zijne
xxx

vulkanen meren zon chili!!!BIS

hoi beste mensen!

Sinds de laatste update van den blog is er veel veranderd. We fietsen niet meer samen en ook de blogs zijn gescheiden. Het leuke is wel dat we elkaar nog regelamtig zien aangezien we dezelfde richting uitgaan. Communicatie is niet evident maar de aankoop van een gsmeke zien we toch niet zitten, dien draad zullen we in België wel terug oppikken - gruwel!

In Junin de los Andes - de hoofdstad van de forel van Argentinië - hebben we ons samen nog eens goed laten gaan savonds met forel en ne goeien Malbec. Mijn benen zitten goed en vol spanning rijd ik richting Chil om het land van de vulkanen ne keer te kunnen bewonderen bij mooi weer. De zon schijnt er is geen wind en om het hoekje wacht de eerste vulkaan me op! Lanin in al zijn glorie schittert aan de horizon. Ik kan mijn ogen niet geloven, zo blij als ne kermisvogel fiets ik verder richting de Chileense grens. Na de drukte op de Argentijnse wegen is het fietsen een echte verademing.

Alleen fietsen doet deugd maar ik moet toch regelmatig terugdenken aan de mooie momenten die we samen hebben gehad.

De volgende dagen blijft het topweer voor de vulkanen en de camera loopt heet. De wegen zijn er uit de boekjes en de vriendelijkheid van de mensen blijft verbazen. Meer van datte!

In Icalma - een lieflijk dorpje aan de Argentijnse grens - word ik snachts bijna uit mijun tent geschud. Er heerst paniek op de camping en niemand weet wat er gaande is en wat te doen. De dag erna verneem ik dat het om een serieuze aardbeving ging in Chil. De schade is enorm! De natuur kan hard zijn ...

De pino hachado pas naar Argentinie is dicht voor vrachtverkeer omdat ze vrezen voor naschokken maar als fietser laten ze me door en daar rijd ik dus helemaal alleen op een drievaksbaan - cruisemodus richting las Lajas waar ik nog eens met Lot heb afgesproken. Het doet deugd om elkaar nog eens terug te zien.

Nu gaat het richting Mendoza. De groene bergen met water in overvloed hebben terug plaats geruimd voor de pampa maar de bergen rondom brengen genoeg variatie in het spel en de ruta 40 met perfecte asfalt is er eentje om over te cruisen.
De Aconcagua schittert aan de horizon en komt alsmaar dichter!

In Chos Malal wacht ik nu op Lotje, het kriebelt nu al om morgen terug mijn stalen ros te kunnen bestijgen maar eerst is er Mate en zon en al chance ook veel schaduw, heel veel bakkerkes en chocolaterias ... en een schoon park!

hasta luego!

Koene xxx
zonder eenoog+veeloog want de bengels wilden bij Lot in de kabas kruipen :-)

Junin de los andes-paso tromen-currarehue-pucon-currarehue-reigolil-cunco-meilipeuco-icalma-liucura-las lajas-chos malal

Statistieken voor de freaken IV Santiago - Ushuaia - San Martin de los Andes

km 6575

hoogtemeters73000

logies:
wildkamperen 1
campings 24
hospedaje/cabana 8
mensen thuis 6

onze laatste dagen samen: El Bolson - San Martin de los Andes

En de zomer is begonnen!!! In heerlijk zuiders weer trappen we naar San Carlos de Bariloche en stranden we op een heel intieme camping in het centrum (maw bij een bomma in haren hof:) ) Een charmante stad toch vinden we.

Een daguitstap kan er dan ook wel af met zulk weer, dus zonder bagage met de fiets naar de bergen, een schoon wandeling naar refugio Frey en terug.

Verder naar het zeven-meren-gebied in volle zon! Fietsen in hier super in trek! Europeanen, Argentijnen, Brazilianen,... iedereen wil hier blijkbaar geweest zijn! Vreemd... op de meest schandaligste weg ter wereld, qua putten en rolkeien, stof-vreten enzovoort!

Na een hemelse afdaling van minstens ne kilometer of 8, bollen we San Martin de los Andes binnen. De regen zet ons hier weer enkele dagen vast, maar voor het goeie doel: vanaf overmorgen weer minstens een week zon! HOERA!

Toch nog dit:

Er is nen tijd van komen en ene van gaan... awel, den tijd van gaan is gekomen! We gaan het allebei alleen proberen vanaf morgen, en zien wat dat geeft!

Lot zal vanaf heden te vinden zijn op sprotaki.reismee.nl en de Koen nog steeds hier!

Vele groeten aan iedereen en voor de laatste keer een dikke kus van ons SAMEN!

Lot y Koen