dat Argentinië de selcties voor het WK in Zuid Afrika wel heeft gehaald delen ze graag met de medemens ... vamos Argentina staat overal te lezen ...
Een land met vele gezichten met als rode draad: prachtige natuur en supervriendelijke mensen!
Ik ben hier vast nog lang niet op uitgekenen!

Vandaag schrijf ik nog eens een verhaaltje voor jullie in het verre België alwaar de lente zijn intrede heeft gedaan (uit goede bron vernomen) en het is jullie van harte gegund! Vamos Belgica!

Vanuit Chos Malal gaat het noordwaarts en dat betekent: de hete luchtoven in! Zonnecreme smeren dat het lieve deugd is en er dan nog als een braadkip uitkomen! Veel helados en cola in de kioskskes van de piepkleine dorpjes waar we (de split met Lotje is tot nader orde uitgesteld tot in Mendoza) doorrijden,verzachten de pijn :-)

De weg naar Mendoza is bijna volledig geasfalteerd en rijdt nog steeds als een trein. Op de enkele ripio stukken (facultatief)staan er putten, zandvreten en als postre strandzand op het menu maar de zichten die er worden bijgeserveerd doen het geleden leed snel vergeten. Vamos Argentina ... moet er nog zand zijn?!

In Mendoza laten we ons nog ne keer goe gaan, slapen we nog eens in een bed en komt de vrouw in mij boven! Koene gaat shoppen als een bezetene n komt terug met: tent, hemd met lange mouwen en een tube zonnecrème ... valt nog mee he!

Op maandagmorgen sluip ik ongemerkt de grote stad uit en ik moet zeggen dat ik het gevoel had om Reet dorp uit te fietsen richting den berg van Rumst ... zo rustig ... hoi! De weg die volgt luistert naar de naam 'caracoles' hetgeen me direct doet denken aan het bierke uit onze Dardennen (met den Bere op het etikket voor de klimmers). 365 bochten tot op een hoogte van 3100 m wow. Boven zicht op Aconcagua met de wind als enige gezel; om stil van te worden.

De volgende dagen gaat het richting Aconcagua voor een trekking van drie dagen ... mooi en lekker gratis door een staking van de guardaparques. Het zicht op de zuidwand is impressionant. Uiteraard hebben ook onze Poolse en Sloveense vrienden hun handtekening achtergelaten.

Na mijn hoogtestage kom ik als bij toeval Lot tegen op de camping van een boeregat aldaar. De volgende dag gaan we samen voor een toerke richting Chili over de paso de cristo Redentor (3800m). Ne weg uit de boekskes! Afdalen richting Chili is een beetje als thuiskomen!

Hier zit ik nu in hetzelfde dorpje als vorige week, omringd door prachtige bergen in alle mogelijke kleuren. Ook Lot is hier aangekomen en dat betekent: feest!
Als alles goedgaat is er straks kip met ne goeien berg friet me jamoneise ... ham!

tot de volgende!
Koene en de zijne
xxx