Na lang wachten, vele dagen op de fiets is het eindelijk zover. We zijn heel benieuwd naar wat het eiland ons zal brengen. De overtocht doen we nog in ons regenpak, de wolken dreigen maar verder gebeurt er weinig. We zetten voet aan land op chiloe waar de wind ook van de partij is en de weg voor geen meter vlak loopt. We hadden ons aan ne platte pannekoek verwacht maar het heeft veel weg van de vlaamse ardennen maar dan onverhard ...
De eerste twee nachten slapen we in het biologisch station -senda darwin - waar Ivan en Wara verblijven voor hun werk. Van daaruit doen we een daguitstapje naar het pinguinera ... efkes 90 kilometer en 1100 hoogtemeters maar zonder bagage en veel zon heel veel zon ... is dat een makkie.
Verder gaat het langs de kust langs kleine visserdorpjes waar we de sfeer van het eiland ten volle kunnen opsnuiven. Houten huisjes en miniatuurkerkjes zijn het handelsmerk van chiloe. De bewoners van het eiland laten zich niet graag aanspreken met chileno maar voelen zich eerder chilote. (cfr basken en spanjaarden)
We maken een daguitstap naar eiland Quinchao waar we een nieuw hoogtemeterrecord in de statistiek kunnen schrijven. (1450m ook deze keer zonder bagage dus niet geldig)
De hoofstad van het eiland - Castro - kan ons buiten de palafitos (paalwoningen) niet echt bekoren dus rijden we verder naar het charmante Chonchi waar wede kabassen afsmijten en ons neerploffen in een hospedaje aan het water met zicht op de bootjes.
Nog even langs Queilen en binnedoor naar Quellon waar we eindelijk het vorige record aan diggelen rijden (1750 m met bagage deze keer).
De benen zijn moe maar mentaal staan we sterk want we zijn nog maar een nacht en enkele uren op den boot verwijderd van het fietsparadijs naar het zuiden - la carretera austral.
Nog snel ne goeien churrasco naar binnen werken, doorspoelen met ne koffie gevolgd door een safke en hop den boot op!
Morgen worden we wakker in chaiten ... op den boot welliswaar ...
We zijn er klaar voor!
ciao
K&L