Arequipa-Pedregal-Huambo-Cabanaconde(Tapay-Fure-Llahuar-Oasis-Cabanaconde)-Chivay-Sibayo-Chicha-Tintaya-Ispenar-Sicuani-Urcos-Cusco
14500km-165000hm

Arequipa Cusco oftenog drie weken van eenzaamheid ... het fietsen is zwaar maar de natuur blijft verbazen ... tanden bijten ... cadokes worden gegeven aan de meet en in Peru is dat niet anders ... De vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen blijft verbazen!!!

Op weg naar Cabanaconde strand ik in een piepklein dorpje - Huambo - waar het uitgerekend op die dag feest is. Ik onmoet een Peruaanse waarvan de zoons en dochters in Brussel wonen. Er wordt gedanst met haar vrienden en familie tot in de vroege uurtjes. Het doet deugd! De dag erna zit ik terug op de fiets en dat doet pijn maar voor even maar. Na den bergop is er een afdaling tot in Cabanaconde.

Cabanaconde ligt aan de rand van de Colca canyon en zou vrij toeristisch moeten zijn maar in mijn hostel is daar niets van te merken ... Ik maak een wandeling van vier dagen en geniet. In de Alpen gaat het van hut naar hut en hier gaat het van dorpje naar dorpje ... vreemd dat ook hier het toerisme zijn weg heeft gevonden. De dorpbewonders doen hun uiterste best om eraan te wennen en bij de meesten lukt dat aardig. Na vier dagen klim ik terug de put uit en maak ik mijn fietske klaar voor het vervolg.

De avond erna word ik alweer op de feest verwacht, deze keer in Chivay. In vergelijking met het intieme gebeuren van Huambo valt het me daar wat tegen en dus vroeg de nest in!
Ik blijf een extra dag om te bekomen - voel me grieperig en fietsen zit er niet in.

De dag erop vertrek ik maar ik heb geen kracht, blijkbaar zit er toch nog iets in mijn lijf dat er niet hoeft te zijn. De dagen erop blijven hetzelfde, eten gaat moeizaam, fietsen langzaam.

Het laatste stuk naar Cusco besluit ik langs de grote weg te doen om krachten te sparen.
De weg is lang en er is redelijk wat verkeer. Genieten doe ik niet echt. Verstand op nul en trappen!
Angekomen in Cusco en het is weer feest, de sfeer is uiterst genietbaar. Ik ben blij dat ik er ben. In mijn hostelleke zitten enkel Peruanen en dat zint me wel.

Overmorgen vertrek ik op trekking voor vijf dagen - salkantay - en zo komt het bezoeken van MachuPichu er toch nog van (goe e Lotje!).
dikke kus
Koene
xxx