SucreSamaipata
Sucre-Tarabuco-Tomina-Villa serrano-el Oro-Pucara-Vallegrande-(Rosita-Tierra Nueva)-Ladera-Samaipata 8 dagen 400km-10000 hm
Sucre buitenrijden gaat op dezelfde manier als we zijn binnengereden: steuks omhoog zoals ze zeggen. Voor de laatste keer werpen we een blik op de witte huizen die schitteren in de ochtendzon.
De weg is puro asfalto en bolt als nooit tevoren ... zonder al te veel afzien bereiken we Tarabuco met zijn zondagse markt maar het is vrijdag en dus geen markt en geen bleekhuiden. We verlaten het dorp samen met schaapherders die vergezeld door hun ezelkes naar hun landerijen trekken.
Aan het asfaltfestijn komt snel een eind ... de laatste kilometers richting Tomina moeten we het met de goeie oude vertrouwde ripio stellen maar dat betekent ook geen autos/bussen meer en dus wij, de natuur en mensen in de kleine dorpjes die volledig afgezonderd leven. Ze staren ... sommigen durven het aan vriendelijk hola te zeggen, vele-vooral kindjes- lopen weg en verkiezen de 'veilige' afstand om ons te observeren.
De weg die we volgen loopt recht door de bergen en bergop betekent hier bergop en ... even hard bergaf ... puro cerro wisten ze ons te zeggen. Bergop gaat langzaam en bergaf even langzaam ... nu
hebben we pas echt met Boliviaanse wegen te maken. Viva Bolivia!
Het laatste stuk van de route zitten we op 'ruta del Che' alwaar Che Guevara aan zijn eind is gekomen ... een vreemd gevoel.
Het plan om tijdig in Samaipata te zijn om verjaardag te kunnen vieren en de openingsceremonie van het WK te kunnen volgen hebben we niet kunnen waarmaken. Verjaardag in een klein charmant dorpje en de ceremonie op de valreep gemist in een ander boeregat Quisurillas genaamd. Het begin van de eerste wedstrijd lukt wel hoi!
We zitten nu in Samaipata en genieten van de oververdiende rust ... Een super leuk hostelleke gerund door een Nederlands Boliviaans koppel. Na het ontbijt is er voetbal dan siesta en nog eens voetbal, erna spelen we zelf een wedstrijdje met kleine mannekes van hier en dan is er eten ... pues cerveza ... que riiiiiiiiiiiiiiico!
entonces ... todo bien cierto!!!
Cochabamba maar eerste is er Hollanda Dinamarca
nos vemos!
K
Reacties
Reacties
Lot en Koen, op weg naar Cochabamba, passeert eens langs Tiraque A moest het van pas komen. Doe dan de groeten van Ines y Wilfredo, als er nog van onze generatie rondlopen, misschien en el Colegio de Fe y Alegria....
´t is wel geleden van 1983 dat we er vertrokken.....
en ik volg trouw jullie wedervaren en als jullie op weg zijn naar Ecuador, laat het weten.....
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}